راه های بهره مندی از یاری خداوند

حضرت آیت اللّه جوادی آملی راه های بهره مندی از لطف خاص الهی انسان دو تا راه دارد که با خدا راه اختصاصی باز کند؛ یا باید بالابرود و خودش را برساند آن جا که جای سمع خاص است، جای نگاه مخصوص است، یا آن قدر طیب و طاهر باشد که لطف الهی تنزّل کند و او بشود میزبان خدای سبحان؛ دو تا راه دارد. به نحو مانعت الخلوّ که جمع، ممکن است. اگر کسی از نظر علم و عمل صالح بالارفت و به مقام عالی رسید، نظیر «دنا فتدلّی»، نجم/8؛ آن جا گفت وگوی خاص دارد، حرف مخصوص دارد، نگاه مخصوص نصیبش می شود، نظر مخصوص، کلام مخصوص، استجابت مخصوص بهره اش می شود. اگر به آن حد نرسید که بشود دنا فتدلّی، لکن قلب وارسته داشت، دل شکسته داشت، بر اساس: «انا عند المنکسرت قلوبهم»، منیت المرید/123، او مهماندار و میزبان خداست. از وجود مبارک حضرت امیر علیه السلام سؤال کردند: چرا دعاهای ما مستجاب نمی شود؟ حضرت فرمودند: شما آن راه های اختصاصی را بستید: «قد سددتم الابواب و الطّرق». هشت مشکل دارید که این خصال هشت گانه، رابطه شما را با خدا تیره کرده است. رابطه شما را با پیغمبر و اهل بیت عصمت و طهارت و قرآن و احکام و حکم و قوانین فقهی تیره کرده است. عرض کردند: چه کنیم؟ حضرت فرمودند: «فاتّقوا اللّه و اصلحوا اعمالکم و اخلصوا سرائرکم و امروا بالمعروف و انهوا عن المنکر فیستجیب اللّه (سبحانه) لکم دعاءکم»؛ بحارالانوار،90/377. او هم بالاست، هم پایین. در بیانات نورانی امام سجاد علیه السلام هم هست که فرمودند: «انت اللّه لا اله الا انت الدانی فی علوّه والعالی فی دنوّه؛» صحیفه سجادیه/دعای 47. هر جا باشیم، در هر حال باشیم، او می شنود و می بیند. اگر یک چیز، نامتناهی بود همه جا حضور دارد. این را وجود مبارک حضرت امیر علیه السلام فرمودند: شما می توانید بالا بیایید. این راه ها باز است. این راه را شما عمداً با دست خودتان بستید. اگر چنان چه با تقوا بودید، عملتان صالح بود، قلب هایتان خالص بود، امر به معروف کردید، نهی از منکر کردید، آن گاه بالا می آیید؛ اما اگر گفتید: به من چه؟! نه، اگر کسی به شما نصیحت و امر به معروف کرد، گفتید: به تو چه! نه؛ اگر امر به معروف کردیم، نهی از منکر کردیم، باطن و درون را اصلاح کردیم، آن گاه بالا می رویم. همان طوری که در مسائل فقهی یک مطلقی است، یک مقید؛ یک عامی است، یک خاص؛ تخصیص عام است، تقیید مطلق است؛ در ادعیه و اخلاق هم به شرح ایضاً. اگر ذات اقدس اله فرمود: «ادعونی استجب لکم»، غافر/60؛ این مطلق، مقیدات دارد. این عام، مخصّصات دارد. شرایطی دارد. کجا استجابت می کند؟ این دعا را خدا در چه مقطعی استجابت می کند؟ فرمود: شما حرف هایتان را به ما برسانید، ما دعایتان را مستجاب می کنیم. ذات اقدس اله در این حدیث قدسی فرمود: من در کنار دل شکسته ام؛ دلی که هیچ چیز در آن نیست، فقط انکسار و درخواست لطف الهی است، پس اگر کسی دل شکسته بود، خدا آن جا حضور دارد، چون انسان دل شکسته وقتی گفت: «یا اللّه»، درست می گوید. ما که دعا می کنیم، از یک سمت مقاممان را در نظر می گیریم، قدرتمان را، مالمان را، فرزندمان را، جاه مان را، حیثیت اجتماعی مان را، همه این ها را در نظر می گیریم، و می گوییم: خدایا، مشکل ما را حل کن! این می شود دهمی یا یازدهمی؛ اما آن کسی که هیچ پناهگاهی ندارد، وقتی گفت: «خدا»، یعنی خدا فرمود: انسان یا باید به آن حد برسد که باور کند از غیر او کاری ساخته نیست، یا باید بالا بیاید و دنا فتدلّی شود و این دو، قابل جمع است. بعضی، هم در مقام تنزّل میزبان لطف خدا بودند و هم در مقام صعود، مهمان لطف خدا بودند؛ چون ما با فعل خدا کار داریم. ذات خدا که در دسترس احدی نیست.
top games 1.best weblog. است، ,حضرت ,فرمودند ,شکسته ,اللّه ,مخصوص ,علیه السلام ,حضرت فرمودند ,تیره کرده ,امیر علیه ,حضرت امیر منبع